همه گیری بیماری ویروس کرونا، همچنان بر بخش‌های عمده‌ای از جهان تأثیرگذار است. آگاهی از تست‌های تشخیصی سندروم شدید تنفسی حاد کرونا ویروس ۲ (SARS-CoV-۲) همچنان در حال تحول است پس درک روشن از ماهیت آزمایش‌ها و تفسیر یافته‌های آن‌ها مهم است. این اینفوکرافیک با زبانی خلاصه و ساده، چگونگی تفسیر ۳ نوع آزمایش تشخیصی، که معمولاً برای عفونت‌های SARS-CoV-۲ استفاده می‌شوند را بیان می‌کند.

تشخیص RNA ویروسی از طریق RT-PCR
تاکنون رایج‌ترین و قابل اطمینان‌ترین آزمایش برای تشخیص کرونا (کووید ۱۹) آزمایش RT-PCR بوده است که با استفاده از سواب‌های بینی-حلق و سایر نمونه‌های دستگاه تنفسی فوقانی از جمله سواب گلو یا اخیراً بزاق انجام می‌شود.

تشخیص آنتی بادی‌های ویروس کرونا
با اندازه گیری پاسخ ایمنی میزبان به عفونت SARS-CoV-۲ نیز میتوان عفونت کووید ۱۹ را بطور غیرمستقیم شناسایی کرد. تشخیص سرولوژیکی به ویژه برای بیماران دارای علائم خفیف تا متوسط بیماری که ممکن است دیر هنگام مشخص شود، بعد از ۲ هفته اول شروع بیماری، مفید است. حساس‌ترین و اولین نشانگر‌های سرولوژیکی، توتال آنتی بادی‌ها هستند، که سطح آن‌ها از هفته دوم شروع علائم افزایش می‌یابد. گرچه الایزا IgM و IgG حتی در روز چهارم پس از شروع علائم مثبت می‌باشد، اما سطوح بالاتر در هفته دوم و سوم بیماری مشاهده می‌شوند.